"DAMLA...."

"DAMLA....

"....... önceleri şiir gibiydi her şey, damla damla süzülüyordu gülen gözlerimden…. Oysa mücadele ettiğimdi O! yaşamın en haz veren çağında üstelik…. Gölgemdi, ateşimdi, dumanımdı! peşimi bırakmayan, adım adım, bazen koşarcasına kovalayan, ...ya da bazen o çığlık gibi yalnızlığımla beni baş başa bırakan…. Sonra yüreğimdeki en mahrem yere, hayal perdeme, rüyalarıma beni hapseden….vazgeçemediğimdi!! yada belki vazgeçmek istemediğim? ne bileyim bir “damla” hüzündü belki de…. yada tanımlayamadığımdı... "hiç" di."

"